Numer Rachunku Bankowego Parafii Miłosierdzia Bozego w Przysusze, ul. Majora Hubala 20 :
           Bank PEKAO SA O/Przysucha 10 1240 5729 1111 0000 5055 3992 

 

 

UWAGA: Kancelaria jest czynna w godzinach 16 - 16.30 w dni powszednie czyli od poniedziałku do soboty. zapraszamy o 16.00!

 

Chrzest

 

Obrzęd chrztu polega na zanurzeniu kandydata w wodzie lub polaniu wodą jego głowy z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego. Skutek chrztu lub łaski chrzcielnej jest bardzo bogatą rzeczywistością. Obejmuje ona: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa, i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa. Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności. Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, to liturgia Kościoła zachęca nas do ufności w miłosierdzie Boże i do modlitwy. W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje wodę głowę kandydata, mówiąc: "JA CIEBIE CHRZCZĘ W IMIĘ OJCA I SYNA, I DUCHA ŚWIĘTEGO".

W celu zgłoszenia dziecka do chrztu jeden z rodziców zgłasza się do kancelarii z aktem urodzenia dziecka oraz zaświadczeniami rodziców chrzestnych w tygodniu poprzedzającym chrzest , w dniu powszednim ( od poniedziałku do soboty) o godz.16.00.

Chrzest w naszej parafii jest udzielany podczas niedzielnej  sumy o godz.12 , wobec całej wspólnoty parafialnej.

 

Przy chrzcie są obecni również chrzestni, którzy wyznają razem z rodzicami wiarę Kościoła, w której to dziecko otrzymuje chrzest, a po chrzcie mają wspierać rodziców w staraniu o to, by dziecko doszło do wyznawania wiary i wyrażało ją życiem.

 

Rodzicem chrzestnym może być ten, kto:

  1. jest wystarczająco dojrzały do pełnienia tego zadania (ukończył 16 lat);
  2. przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i eucharystię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i z zadaniem, jakie ma pełnić;
  3. należy do Kościoła katolickiego i prawo nie zabrania mu pełnienia zadań chrzestnego.

 

Aby ochrzcić dziecko należy przedstawić następujące dokumenty:

  1. Akt urodzenia dziecka.
  2. Dane rodziców chrzestnych dziecka: imię i nazwisko i dokładny adres (chrzestni mieszkający poza naszą parafią dostarczają ze swojej parafii zaświadczenie stwierdzające, iż są praktykującymi katolikami i mogą zostać rodzicami chrzestnymi).
  3. Zaświadczenie o zawarciu sakramentalnego małżeństwa przez rodziców dziecka.

 

Bierzmowanie

 

Chrzest jest pierwszym i najpotrzebniejszym sakramentem, który czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła katolickiego. Ale sam chrzest nie wystarczy. Dziecko Boże powinno się rozwijać ku pełni dojrzałości. Sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości jest bierzmowanie, w którym Chrystus udziela nam swojego Ducha Świętego. Chrześcijaninem jest się w takim stopniu, w jakim uczestniczy się w życiu Chrystusa, do prowadzenia którego człowiek jest namaszczony Duchem Świętym. Jest to Duch prawdy i miłości, Duch odwagi do dawania świadectwa, Duch odpowiedzialności za rozwój Kościoła, Duch obecności Chrystusa w świecie.

 

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. Sakrament bierzmowania może i powinien przyjąć każdy ochrzczony. Aby godnie przyjąć sakrament, należy być w stanie łaski uświęcającej, odpowiednio przygotowanym i zdolnym do świadomego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza (biskupa) i słowami: "PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO". Zaniedbanie przyjęcia tego sakramentu jest wielką stratą, utratą rozwoju do pełni, jaką zamierzył dla nas Bóg.

Świadkami bierzmowania z zasady powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, bierzmowani i praktykujący katolicy, ale nie rodzicie kandydata. W czasie obrzędów sakramentu świadek kładzie prawą dłoń na ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w życiu zgodnym z wyznawaną wiarą. Przygotowanie młodzieży odbywa się podczas specjalnych katechez urządzanych w parafii.

 

Dorośli, którzy chcieliby przystąpić do sakramentu bierzmowania, a nie uczynili tego do tej pory z różnych względów, powinni osobiście zgłosić się do kancelarii parafialnej. Aby przystąpić do sakramentu bierzmowania należy:

  1. Ukończyć z wynikiem pozytywnym katechezę przygotowującą do sakramentu bierzmowania
  2. Przedstawić świadectwo chrztu, jeżeli sakrament ten odbywał się w innej parafii

 

Małżeństwo

 

Każde małżeństwo zawarte jako trwała wspólnota życia mężczyzny i kobiety posiada swoją godność i jest z natury dobre, bo jest ustanowione przez Stwórcę nieba i ziemi. Związek małżeński dwojga ochrzczonych i bierzmowanych jest święty, bo jest sakramentem, znakiem świętym i obrazem związku, jaki istnieje między Chrystusem, a wspólnotą wierzących w Kościele.

 

Małżeństwo jest świętą rzeczywistością. Od chwili ślubu dwoje ludzi wędruje wspólną drogą, poprzez wspólne zamieszkanie, dążenie do osiągnięcia godnego poziomu życia materialnego i kulturalnego, a poprzez to, do wzajemnego uświęcenia. Sakrament małżeństwa daje małżonkom zdolność i stałą gotowość do wszelkich poświęceń i ofiar. Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest najcenniejszym darem małżeństwa.

 

Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary, jest wspólnotą łaski, modlitwy i miłości chrześcijańskiej.

 

Narzeczeni pragnący zawrzeć małżeństwo powinni zgłosić się trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu w celu bezpośredniego przygotowania do sakramentu małżeństwa- W DZIEŃ POWSZEDNI  (OD PONIEDZIAŁKU DO SOBOTY ) O GODZ.16.00!!! (Rezerwacja terminu ślubu może odbyć się w dowolnym, wcześniejszym czasie)

W celu zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego należy przedstawić następujące dokumenty:

 

  1. Świadectwo chrztu świętego (jeżeli chrzest miał miejsce poza naszą parafią) i bierzmowania
  2. Świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej.
  3. Zaświadczenie o ukończonym kursie przedmałżeńskich.
  4. Dowody osobiste.
  5. Odpowiednie zaświadczenie z USC do ślubu konkordatowego (dokument ważny sześć miesięcy).
  6. Jeżeli narzeczeni nie są naszymi parafianami, powinni przedstawić pisemną zgodę od swojego księdza Proboszcza na zawarcie związku małżeńskiego w naszej parafii.(Licencja)
  7. W przypadku nieletniej narzeczonej, pisemną zgodę na zawarcie związku małżeńskiego wyrażoną przez rodziców osoby nieletniej.
  8. W przypadku osób owdowiałych, należy przedstawić wyciąg z księgi zmarłych (akt zgonu małżonka) wydany przez parafię, w której odbył się pogrzeb małżonka

 

Eucharystia

 

Msza święta to Ofiara i Uczta Nowego Testamentu, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się za nas swojemu Ojcu i daje nam do spożycia swoje Ciało i Krew. W pełni uczestniczymy w Eucharystii poprzez wsłuchanie się w Słowo Boże, modlitwę, śpiew i przyjęcie Chrystusa Eucharystycznego.

 

Eucharystia jest Ofiarą Chrystusa i Kościoła - Chrystus obecny w Eucharystii na różne sposoby uobecnia swój czyn zbawczy, czyli ofiarę krzyża. Dlatego Kościół naucza że msza św. jest „zawsze i nierozerwalnie ofiarą, która utrwala ofiarę krzyża, pamiatką śmierci i zmartwychwstania Pana, który powiedział: »To czyńcie na moją pamiątkę« (Łk 22,19); świętą ucztą, w czasie której lud Boży przez przyjęcie Ciała i Krwi Pańskiej uczestniczy w dobrach ofiary paschalnej” (EM 3).

 

Eucharystia jest dziękczynieniem. W Eucharystii świecimy pamiątkę zbawczej męki i chwalebnego zmartwychwstania Chrystusa, czyli Jego zwycięstwa nad śmiercią. Chrystus wyzwolił ludzkość od grzechu i śmierci , pojednałz Ojcem i otworzył nam droge do życia wiecznego. Eucharystia jest „ Ofiarą uwielbienia” i dziękczynienia. Z Chrystusem i przez Chrystusa wielbimy w niej Ojca i składamy Mu dziękczynienie za całe dzieło stworzeniai odkupienia.

 

Eucharystia jest sakramentem jedności - wiernych z Chrystusem i jako sakrament oznacza i sprawia również jedność wszystkich wiernych w jednym Kościele Jezusa Chrystusa. jest więc określana przez Kosciół jako „znak wierności” i „węzeł miłości”

 Zamawianie intencji mszalnych może odbywać się przed- lub po mszy, w dowolnym dniu- w zakrystii.

Prosimy niedzielne intencje pozostawić dla rodzin, które obchodzą jubileusze, rocznice... 

Pokuta i pojednanie

 

Każdy grzech oddala człowieka od Boga, zrywa więź nawiązaną w sakramencie chrztu świętego, nie pozwala w pełni korzystać z Bożej łaski. W sakramencie pojednania Bóg za pośrednictwem Kościoła, którego przedstawicielem jest kapłan, przebacza nam popełnione grzechy, darowuje, przynajmniej częściowo karę za grzechy oraz na nowo obdarowuje łaską i umocnieniem.

 

Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).

 

Warunki dobrej spowiedzi:

    1. Rachunek sumienia - przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi.
    2. Żal za grzechy - boleść duszy z powodu zranienia Boga - Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu.
    3. Postanowienie poprawy - postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
    4. Szczera spowiedź - wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię).
    5. Zadośćuczynienie - wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie wszystkich szkód (w miarę możliwości) wyrządzonych przez grzech.

 W naszej parafii spowiedź odbywa się pół godziny przed mszą świętą.

Namaszczenie chorych

 

Każda sytuacja życiowa człowieka, jeśli patrzy się na nią oczyma wiary, jest dla niego jakimś wezwaniem Bożym. Także i szczególnie trudna sytuacja, jaką jest choroba. Każda choroba przypomina nam, chrześcijanom, że nasze przebywanie na ziemi jest tylko czasowe. Nasza ojczyzna jest w niebie.

 

Choroba i cierpienie chrześcijanina mają wielkie znaczenie dla samego chorego jak i dla całego świata. W ochrzczonym żyje Chrystus, ochrzczony cierpi z Chrystusem i przez to przyczynia się do zbawienia własnego i całego świata. Zadaniem chorego jest, aby swoim przykładem napominał innych, by nie zapomnieli o sprawach istotnych i wartościach wyższych. Dopomaga mu w tym przyjęcie sakramentu namaszczenia, w którym do chorego przychodzi Chrystus Pan, Ten, który troszczy się o chorych, uzdrawia ich dusze i ciała; cierpiał dla nas, ludzi i zbawia nas prze ofiarę swoich cierpień.

 

Sakrament namaszczenia chorych udziela łaski Ducha Świętego, która podnosi zaufanie człowieka chorego do Boga, umacnia go w cierpieniach, pomaga mu do zbawienia, pomaga wrócić do zdrowia, jeśli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy, gładzi grzechy powszednie, a również ciężkie, jeśli przyjęcie sakramentu pojednania jest niemożliwe.

 

Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

 

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:

  1. jeśli jest poważna choroba
  2. osobom starszym wiekiem
  3. przed operacją medyczną
  4. nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.

SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM! - prosimy zgłaszać chorych do namaszczenia gdy chory poczuje się gorzej. (nie obawiajmy się niemądrze, że chory "się przestraszy" księdza, bo przecież  to Chrystus Zmartwychwstały chce umocnić chorego do znoszenia choroby i cierpienia)